Επιστολή προς τον Υφυπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Ελευθέριο Αυγενάκη
Με Θέμα: Παρατηρήσεις επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «Αθλητικός Εθελοντισμός, Αθλητισμός Αναψυχής και Άθληση για Όλους, Πνευματικός Αθλητισμός, Ηλεκτρονικός Αθλητισμός (e-sports), Εργασιακός Αθλητισμός και λοιπές τροποποιήσεις της αθλητικής νομοθεσίας» στις 19/11/2021 με Αρ.Πρωτ. 6758
Κύριε Υφυπουργέ
Όπως είναι γνωστό σε προηγούμενη νομοθετική πρωτοβουλία του τότε υφυπουργού Αθλητισμού κ. Βασιλειάδη είχαμε εκφράσει την πλήρη αντίθεση και διαφωνία μας με το περιεχόμενο του υπό διαβούλευση (τότε) Σχεδίου νόμου με τίτλο «Επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού – Προπονητές και εκπαιδευτές – Ιδιωτικά γυμναστήρια και ιδιωτικές σχολές εκμάθησης αθλημάτων και άλλες διατάξεις», που περιλαμβάνονταν στο Μέρος Β’ Προπονητές – Εκπαιδευτές Κεφάλαια Α’, Β’, Γ’ Δ’, Ε’ και Ζ’ και ειδικότερα στα άρθρα 28 έως 50, καθώς και με τις διατάξεις που περιλαμβάνονταν στο Μέρος Γ’ Ιδιωτικά γυμναστήρια και ιδιωτικές σχολές εκμάθησης αθλημάτων Κεφάλαια Α’, Β’ και Γ’ και ειδικότερα στα άρθρα 52 έως 74.
Είχαμε απευθύνει τότε 19σέλιδη σχετική επιστολή προς τον κ. Βασιλειάδη και σε έναν μεγάλο αριθμό αποδεκτών όπως ο τότε πρωθυπουργός, όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όλους τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όλες τις Σ.Ε.Φ.Α.Α. της χώρας, τα Μ.Μ.Ε., την (τότε) Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Μυρσίνη Ζορμπά, τον Αρχηγό (τότε) της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, την Τομεάρχη Πολιτισμού και Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, την Υπεύθυνη τομέα Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας κ. Άννα Καραμανλή, κ.α.
Κύριε Υφυπουργέ
Διαρκής προσπάθεια της νομοθετικής εξουσίας πρέπει να είναι η καταπολέμηση της πολυνομίας (διαχρονική παθογένεια του Ελληνικού κράτους και χτυπητή αδυναμία της νομοθετικής εξουσίας διαχρονικά) και η απλοποίηση και κωδικοποίηση των νομοθετικών κειμένων και ρυθμίσεων σε ένα ενιαίο, απλοποιημένο και εύχρηστο νομοθετικό κείμενο που θα υπηρετεί κατά κανόνα τον στόχο της αποτελεσματικής και χρηστής διοίκησης και τους σκοπούς του επιτελικού κράτους.
Στον βασικό αυτό κυβερνητικό στόχο έχουν συνταχθεί και έτσι πράττουν (νομοθετούν) το σύνολο των μελών της κυβέρνησης που έχουν νομοθετική αρμοδιότητα, πλην ενός ο οποίος αντί να απλοποιήσει, να συγκεντρώσει και να κωδικοποιήσει τις διάσπαρτες παλαιότερες νομοθετικές ρυθμίσεις, μαζί με τις νέες, σε ένα ενιαίο και απλοποιημένο αθλητικό κώδικα, προχωρά συστηματικά στον κατακερματισμό των νομοθετικών του πρωτοβουλιών επιχειρώντας με τη «σαλαμοποίηση» του νομοθετικού του έργου να περιορίσει τις όποιες αντιδράσεις και να υποτιμήσει και να υποβαθμίσει τις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις και μάλιστα να επαίρεται κιόλας ότι πρόκειται να ψηφιστεί το πέμπτο, επί θητείας του, διαφορετικό νομοσχέδιο.
Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου δίνει τη δυνατότητα να αναβιώσουν πρακτικές και μεθοδεύσεις, που υποτίθεται ότι το σύγχρονο Ελληνικό κράτος και οι φορολογικές του αρχές, τις έχουν αφήσει πίσω και έχουν εκσυγχρονιστεί.
Το σχέδιο νόμου ανοίγει παράθυρο στη φοροδιαφυγή αφού οι μέχρι πρότινος περιγραφόμενες δραστηριότητες ως κλάδοι άσκησης είναι και αντικείμενα καθαρά επιχειρηματικής – οικονομικής κερδοσκοπικής δραστηριότητας, επιχειρηματική δραστηριότητα στην οποία παρέχεται με το σχέδιο νόμου η δυνατότητα να κάνει «στροφή» με τη δημιουργία σωματείου «άθλησης για όλους» καμουφλάροντας και αποκρύπτοντας και την επιχειρηματική δραστηριότητα και σημαντική φορολογητέα ύλη, μετονομάζοντας τις εισπράξεις για παροχή υπηρεσιών σε συνδρομές μελών οι οποίες μπορούν και να απαλλαγούν από τον ΦΠΑ και να μην φορολογηθούν. Το ίδιο ακριβώς θα μπορεί να κάνει και κάθε γυμναστήριο (μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία), το οποίο θα παρέχει πλέον τις υπηρεσίες του στα μέλη του και όχι στους πελάτες του, αφού είναι αυτονόητο ότι οι επιχειρηματίες γυμναστηριούχοι θα προστρέξουν να μετατρέψουν την επιχείρησή τους σε σωματείο «άθλησης για όλους» στους ήδη 10 (με βάση το σχέδιο νόμου) κλάδους άσκησης και συγκεκριμένα στους κλάδους άσκησης:
α) Άσκηση εσωτερικού χώρου – αίθουσας, όπως χορός, είδη αερόβιας άσκησης, είδη μυϊκής ενδυνάμωσης, β) άσκηση υπαίθριων δραστηριοτήτων εσωτερικών υδάτων (λίμνες, ποτάμια κ.λπ.), γ) άσκηση υπαίθριων δραστηριοτήτων βουνού, δ) άσκηση υπαίθριων δραστηριοτήτων θαλάσσης, ε) άσκηση υπαίθριων δραστηριοτήτων αέρα, στ) άσκηση μικτών υπαίθριων δραστηριοτήτων, ζ) άσκηση δρομικών δραστηριοτήτων, η) άσκηση αστικών δραστηριοτήτων (urban sports), θ) άσκηση ομαδικών αθλημάτων αναψυχής (ενδεικτικά: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, beach volley), και ι) άσκηση ατομικών αθλημάτων αναψυχής (ενδεικτικά: τένις, γκολφ, είδη αυτοάμυνας, ενόργανη), είτε μεμονωμένα είτε σε περισσότερους είτε και σε όλους μαζί.
Ποιες άλλες υπηρεσίες παρέχουν, δηλαδή, τα γυμναστήρια και οι πάσης φύσεως επιχειρήσεις του χώρου της αθλητικής αναψυχής, άθλησης για όλους, extreme sports, κλπ;
Το ίδιο ακριβώς βέβαια θα κάνουν και οι αθλητικές ακαδημίες εκμεταλλευόμενες τις περιπτώσεις θ και ι των κλάδων άσκησης «θ) άσκηση ομαδικών αθλημάτων αναψυχής (ενδεικτικά: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, beach volley), ι) άσκηση ατομικών αθλημάτων αναψυχής (ενδεικτικά: τένις, γκολφ, είδη αυτοάμυνας, ενόργανη)».
Είμαστε περίεργοι να δούμε, αν το σχέδιο νόμου κατατεθεί, τελικά, ως έχει, στη Βουλή για ψήφιση, την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Πραγματικά θέλουμε να δούμε την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Αναλυτικότερα, όσον αφορά το Μέρος Β’ του σχεδίου νόμου και τα άρθρα 13 – 19:
Στο συγκεκριμένο μέρος του σχεδίου νόμου υπό τον παραπλανητικό τίτλο «Αθλητισμός Αναψυχής και Άθληση για Όλους», περιλαμβάνονται ρυθμίσεις και διατυπώσεις που αν μη τι άλλο προκαλούν εύλογες απορίες για την ποιότητα του νομοθετικού έργου. Διατυπώσεις οι οποίες είναι φτωχές λεκτικά και πάμπτωχες σε επιστημονική ορολογία.
Στο άρθρο 15 του σχεδίου νόμου γίνεται μια προσπάθεια εννοιολογικού προσδιορισμού επιστημονικών όρων ανεπιτυχής αλλά και ελλιπέστατη ως προς τους όρους. Η επιλογή χρήσης επιστημονικών όρων και ο εννοιολογικός προσδιορισμός τους είναι αντικείμενο της επιστημονικής κοινότητας με την οποία όπως φαίνεται ο κ. υφυπουργός δεν συνεργάστηκε, αν κρίνουμε από το ομόφωνο ψήφισμα όλων των προέδρων των ΤΕΦΑΑ και των κοσμητόρων των ΣΕΦΑΑ, με το οποίο αντιδρούν κατά του σχεδίου νόμου (ψήφισμα το οποίο προσυπογράφουμε, όπως θα αναφέρουμε παρακάτω).
Τι θέλει να πει άραγε η διατύπωση του άρθρου 15 υπό τον γενικό τίτλο «Ορισμοί» όπου μας πληροφορεί ότι για τον σκοπό του παρόντος κεφαλαίου νοούνται ως: {«Αθλητισμός αναψυχής και άθληση για όλους»: Οποιαδήποτε συστηματική σωματική και αθλητική άσκηση χωρίς αγωνιστικό χαρακτήρα, που διεξάγεται αυτόβουλα και εκούσια από τον αθλούμενο πολίτη στη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου του, για τη βελτίωση του βιολογικού του επιπέδου, την καλλιέργεια αθλητικού χαρακτήρα και αθλητικής συνείδησης και την ποιοτική διαχείριση και ουσιαστική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου του.};
Τι ακριβώς επιθυμεί ο νομοθέτης να ρυθμίσει (και γιατί θα πρέπει να το κάνει); Θέλει να ρυθμίσει τι είδους άσκηση θα κάνει και πως θα την κάνει ο πολίτης, αυτόβουλα και εκούσια, κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου του συστηματικά ή μη συστηματικά;
Τι θα πει σωματική και αθλητική άσκηση και που διαφέρουν;
Στο άρθρο 17 του σχεδίου νόμου προβλέπεται η δυνατότητα για δημιουργία σωματείων Αθλητισμού Αναψυχής και Άθλησης για Όλους σύμφωνα με τα άρθρα 78 και επόμενα του Αστικού Κώδικα. Δηλαδή 20 τυχαίοι πολίτες ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου και επιστημονικής κατάρτισης και επαγγέλματος θα αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία ίδρυσης οργάνωσης και λειτουργίας και επιστημονικής καθοδήγησης ενός σωματείου Αθλητισμού Αναψυχής και Άθλησης για Όλους. Ακολούθως, οι πολίτες αυτοί θα μπορούν να προσλαμβάνουν εκπαιδευτή/ές με πιθανό μοναδικό προσόν βεβαίωση σχολής (;) που έχει αναγνωριστεί ως ισότιμη και αντίστοιχη ή ως επαγγελματικά ισοδύναμη, για να ασκήσουν τη δραστηριότητα για την οποία επιθυμούν να αναγγελθούν (όπως προβλέπεται στο άρθρο 20).
Έτσι λοιπόν οραματίζεται η Ελληνική πολιτεία ότι θα προσφέρει το αγαθό της άσκησης – άθλησης και της αθλητικής αναψυχής στο σύνολο του πληθυσμού ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, χρώματος, θρησκείας, σωματικής ή διανοητικής ικανότητας, οικονομικής δυνατότητας, κλπ; Στο απίστευτο αυτό οργανωτικό μόρφωμα επαφίεται η πολιτεία για να οργανώσει ότι, βάσει και συνταγματικής πρόβλεψης, έχει την αρμοδιότητα και την υποχρέωση να οργανώσει, να υποστηρίξει και να χρηματοδοτήσει η ίδια; Εύγε.
Από τα άρθρα 16 – 18 του σχεδίου νόμου, εκτός των άλλων, προκύπτει ότι θα υπάρχει η δυνατότητα ίδρυσης έως και 10 νέων ομοσπονδιών (όσοι και οι κλάδοι άθλησης του άρθρου 16). Σε ποιο μητρώο θα εντάσσονται αυτές οι ομοσπονδίες; Θα υπάρχει χρηματοδότηση των σωματείων και των ομοσπονδιών; Στο σχέδιο νόμου δεν υπάρχει κάποια αναφορά.
Στο άρθρο 16 παρ. 2 αναφέρεται «2. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.) είναι αρμόδια για την εποπτεία και την υποστήριξη κάθε διοργάνωσης αθλητισμού αναψυχής και άθλησης για όλους.». Είμαστε περίεργοι, σε τι ακριβώς θα συνίσταται η υποστήριξη κάθε διοργάνωσης; Θα υπάρχει χρηματοδότηση; Θα υπάρχει επιστημονική υποστήριξη;
……………..
Ρυθμίσεις άρθρων 20 – 21.
Εδώ κάπου ανοίγει και το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΤΕΦΑΑ.
Περιέργως πως, σε όλο το κείμενο του σχεδίου νόμου δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στους πτυχιούχους Φυσικής Αγωγής ή Καθηγητές Φυσικής Αγωγής ή Γυμναστές (όπως θέλετε πείτε τους) και στο ρόλο και τη συμμετοχή τους στον Αθλητισμό Αναψυχής και την Άθληση για Όλους.
Τελικά τι θα ισχύσει, αν ψηφιστεί ως έχει το σχέδιο νόμου; Οι απόφοιτοι των ΤΕΦΑΑ θα βγάζουν μια «άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος» κατόπιν σχετικής αναγγελίας προς τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ως προπονητές αθλήματος και θα πρέπει να κάνουν διαφορετική αναγγελία για την άσκηση του επαγγέλματος του εκπαιδευτή Αθλητισμού Αναψυχής και Άθλησης για Όλους έχοντας και πιστοποίηση από αρμόδιο φορέα πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων ή δεν θα απαιτείται πιστοποίηση για τους αποφοίτους των ΤΕΦΑΑ; Με δεδομένο ότι τα προγράμματα σπουδών των ΤΕΦΑΑ είναι πιστοποιημένα από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (Ε.Θ.Α.Α.Ε.) τι θα έχουμε τελικά πιστοποίηση της πιστοποίησης; Το πτυχίο ΑΕΙ, δηλαδή, δεν θα αποτελεί επαρκή πιστοποίηση γνώσεων και επαγγελματικής ικανότητας για αυτό καθ’ εαυτό τον πυρήνα και το επίκεντρο των προγραμμάτων σπουδών των ΤΕΦΑΑ που είναι η άσκηση-άθληση-σωματική δραστηριότητα (εννοείται και για τον Αθλητισμό Αναψυχής και την Άθληση για Όλους); Θα απαγορεύεται στον πτυχιούχο ΤΕΦΑΑ που έχει κάνει Αναγγελία Άσκησης Επαγγέλματος Προπονητή να ασκήσει με την ίδια διαδικασία της αναγγελίας και το επάγγελμα του εκπαιδευτή; Αν διαβάσει κάποιος τη διατύπωση του άρθρου 21 στην παράγραφο 3.β. «β. Η απασχόληση εκπαιδευτή για αγωνιστικές αθλητικές δραστηριότητες από αθλητικά σωματεία, ενώσεις, ομοσπονδίες και άλλους αθλητικούς φορείς, απαγορεύεται, με την επιφύλαξη της παρ. 11 του άρθρου 31 του ν. 2725/1999 για τους εκπαιδευτές των αθλημάτων της σκοποβολής και της τοξοβολίας.», αλλά και την Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης για το ίδιο άρθρο όπου αναφέρεται «21. …….Ορίζεται επίσης ότι απαγορεύεται η απασχόληση εκπαιδευτή από αθλητικά σωματεία, ενώσεις, ομοσπονδίες και άλλους αθλητικούς φορείς, για αθλητικές ή αγωνιστικές δραστηριότητες, ώστε να μην καταστρατηγούνται οι διατάξεις περί προπονητών του ν. 2725/1999 (Α΄ 121).», τι θα πρέπει να καταλάβει; Και ρωτάμε ευθέως. Θα είναι ο απόφοιτος ΤΕΦΑΑ «εκπαιδευτής», εφόσον ψηφισθεί το σχέδιο νόμου, χωρίς άλλες διατυπώσεις, διαπιστώσεις, διαπιστεύσεις και πιστοποιήσεις;
Στην Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης επίσης, για το άρθρο 20 αναφέρεται «20. Στην αξιολογούμενη διάταξη ορίζεται η έννοια του εκπαιδευτή, ο οποίος παρέχει τις υπηρεσίες του σε αθλούμενους, που συμμετέχουν σε δραστηριότητες αθλητικής αναψυχής και άθλησης για όλους, οι οποίες δεν έχουν αγωνιστικό χαρακτήρα και ως προς αυτό διακρίνεται από τον προπονητή, ο οποίος προετοιμάζει αθλητές για τη συμμετοχή τους σε επίσημες αγωνιστικές δραστηριότητες.». Πραγματικά μας ξεπερνάει ο τρόπος με τον οποίο ορίζεται η διάκριση ανάμεσα στον προπονητή και στον εκπαιδευτή και στο τι ακριβώς δύναται (περιοριστικά, όπως είναι η διατύπωση) να κάνει ή να μην κάνει ο καθένας. Θα έπρεπε να αφιερώσουμε πολλές σελίδες από την επιστολή μας για να εξηγήσουμε πως είναι δυνατόν επιστημονικά – εννοιολογικά να καθιερωθεί τέτοιου είδους διάκριση και με ποιες προϋποθέσεις. Αφήνουμε τα συμπεράσματα στον κάθε αναγνώστη της επιστολής μας.
Όπως προκύπτει επίσης, από την Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης στον πίνακα τροποποιούμενων ή καταργούμενων διατάξεων δεν συμπεριλαμβάνονται οι αντίστοιχες για τα θέματα ρυθμίσεις του ν. 2725/1999 (ΦΕΚ Α’ 121) και μεταγενέστερων, όπως του Π.Δ. 219/2006 και του Π.Δ. 107/83 (ΦΕΚ 49 Α’/20-4-1983, άρθρο 3). Συνεπώς, εξακολουθούν να ισχύουν.
Όπως εξακολουθεί να ισχύει και η δική σας υπουργική απόφαση (Αριθ. ΥΠΠΟΑ/ ΓΔΟΑ/ΔΑΟΠΑΑ ΕΥΔΣ/69097/2670/170 Έγκριση Οργανωτικού Πλαισίου Προγραμμάτων και Εκδηλώσεων Άθλησης για Όλους ΦΕΚ 461 Β’ 14-2-2020). Στην οποία Υ.Α. (άρθρο 7) προβλέπεται η υλοποίηση των Προγραμμάτων Άθλησης για Όλους από τους ΟΤΑ στα οποία ως εργαζόμενοι μπορούν να προσληφθούν αποκλειστικά πτυχιούχοι Φυσικής Αγωγής, όπως άλλωστε και στην πρόσφατη ΚΥΑ που δημοσιεύθηκε στις 18-11-2020, ΦΕΚ Β’ 5351, αναφέρεται ως τίτλος «Έγκριση κατανομής θέσεων για την πρόσληψη Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής (Π.Φ.Α.), με σκοπό την στελέχωση των ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού και των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ αυτών, που θα υλοποιήσουν Προγράμματα Άθλησης για Όλους (Π.Α.γ.Ο) την περίοδο 2021-22.». Δηλαδή, στα θεσμοθετημένα εδώ και 40 χρόνια (τα οποία προσπαθήσατε τη φετινή χρονιά να καταργήσετε – αλλά θα αναφερθούμε παρακάτω σε αυτό) προγράμματα Άθλησης για Όλους που υλοποιούν οι ΟΤΑ, θα εργάζονται αποκλειστικά πτυχιούχοι Φυσικής Αγωγής, και στα σωματεία και τις ομοσπονδίες του Αθλητισμού Αναψυχής και Άθλησης για Όλους τα οποία θα ιδρυθούν αν ψηφισθεί το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, θα εργάζονται εκπαιδευτές; (επίσης θα αναφερθούμε παρακάτω σε αυτό).
Στο άρθρο 20 του σχεδίου νόμου αναφέρεται:
«Άρθρο 20
Εκπαιδευτής
1. Εκπαιδευτής είναι ο επαγγελματίας με την απαιτούμενη κατάρτιση, που πιστοποιείται από αρμόδιο φορέα πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων, σχετικά με: α) διοργάνωση ή δραστηριότητα αθλητικής αναψυχής και άθλησης για όλους ή ακραία αθλητική δραστηριότητα (extreme sports), β) αθλήματα, για τα οποία δεν υπάρχουν ειδικά αναγνωρισμένες αθλητικές ομοσπονδίες και γ) ειδικότητα άσκησης σε αντικείμενα, που δεν διδάσκονται σε Σχολή ή Τμήμα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Σ.Ε.Φ.Α.Α. – Τ.Ε.Φ.Α.Α.), ο οποίος, ως επικεφαλής αθλούμενων που συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες σε υπαίθριο ή μη περιβάλλον:
i) μεριμνά για την εξασφάλιση της ομαλής διεξαγωγής των δραστηριοτήτων αθλητικής αναψυχής και άθλησης για όλους ή των ακραίων αθλητικών δραστηριοτήτων και την ασφάλεια των αθλούμενων, μέσω της παρουσίασης και διδασκαλίας των βασικών τεχνικών δεξιοτήτων και της εκμάθησης του τρόπου χρήσης των τεχνικών μέσων και του εξοπλισμού, που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο πραγματοποίησης των δραστηριοτήτων αυτών,
ii) καθοδηγεί μεμονωμένα ή ομαδικά τους αθλούμενους που συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες,
iii) αναλαμβάνει τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την υποστήριξη ή την εποπτεία διεξαγωγής ατομικών και ομαδικών προγραμμάτων σε γυμναστήρια, αίθουσες ή στην ύπαιθρο, ή προγραμμάτων άθλησης για όλους και
iv) παρέχει μεμονωμένα ή σε ομάδα αθλούμενων, καθοδήγηση και βοήθεια στους τομείς της άσκησης και της βελτίωσης της φυσικής τους κατάστασης. Στην έννοια του εκπαιδευτή συγκαταλέγονται και οι οδηγοί ή συνοδοί βουνού.».
Ο «ορισμός» που περιλαμβάνει το σχέδιο νόμου για τον εκπαιδευτή είναι ανοιχτός σε οποιαδήποτε ερμηνεία. Με αυτό τον τρόπο δεν ρυθμίζει το σχέδιο νόμου αλλά απορυθμίζει. Ποιες είναι οι αναγνωρισμένες σχολές της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, που μπορούν να δίνουν πτυχίο, δίπλωμα, βεβαίωση ή αποδεικτικό σπουδών «εκπαιδευτή, των οποίων τα επαγγελματικά δικαιώματα θέλει να ρυθμίσει ο υφυπουργός αθλητισμού ως μη έχων την αρμοδιότητα; Ποιος τις αδειοδοτεί, ποιος τις αναγνωρίζει, ποιος τις αξιολογεί και ποιος τις πιστοποιεί εκ των προτέρων για να παρέχουν οποιονδήποτε τίτλο σπουδών; Και είναι δυνατόν να έρχεται η πολιτεία εκ των υστέρων να αναγνωρίσει τίτλους σπουδών των οποίων η εγκυρότητα, η πιστοποίηση και η νομιμότητα δεν θα μπορεί να ελεγχθεί από κανέναν; Ποια θα είναι τα τυπικά προσόντα; Δεν πρέπει να καθορίζονται όλα αυτά με απόλυτη ακρίβεια σε ένα σχέδιο νόμου, που απειλεί να γίνει και νόμος του κράτους;
Με αυτό τον τρόπο δηλαδή η πολιτεία θα έλθει να νομιμοποιήσει «πτυχία» και λειτουργία κάθε είδους «σχολών», που δεν αδειοδοτήθηκαν ποτέ ως πάροχοι εκπαίδευσης οποιουδήποτε επιπέδου; Τη στιγμή που τα Α.Ε.Ι. είναι υποχρεωμένα σε εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση και πιστοποίηση των προγραμμάτων σπουδών τους και το δημόσιο επαληθεύει με σχετική εμπιστευτική αλληλογραφία τους τίτλους σπουδών όλων των δημοσίων υπαλλήλων;
Μπορεί να ιδρυθεί οποιοδήποτε Α.Ε.Ι. χωρίς πρόβλεψη σχετικού νόμου και τη διαδικασία ίδρυσης που προβλέπεται από την πολιτεία και την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία;
Πως θα ελεγχθούν χιλιάδες πτυχία, και τίτλοι σπουδών που μπορεί να εμφανισθούν από δεκάδες εγχώριους ή μη «φορείς» τυπικής ή άτυπης εκπαίδευσης;
Σε αντιδιαστολή με τη νεφελώδη διατύπωση της περιγραφής του «εκπαιδευτή» στο σχέδιο νόμου, παραθέτουμε την ξεκάθαρη και απολύτως προσδιοριστική διατύπωση του Νόμου 4809/2021 (ΦΕΚ 102 Α’ 19-6-2021) που εσείς ο ίδιος φέρατε για ψήφιση, για τους κατόχους πιστοποιημένου διπλώματος Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης.
«Άρθρο 37 1.Γ.
Γ. Προπονητές αθλήματος Γ’ επιπέδου. Στο επίπεδο αυτό εντάσσονται: α) οι κάτοχοι διπλώματος Σχολής Προπονητών Γ’ επιπέδου του συγκεκριμένου αθλήματος των περιοδικών σχολών προπονητών της Γ.Γ.Α. ή αντίστοιχου επιπέδου διπλώματος της Εθνικής Σχολής Προπονητών της Γ.Γ.Α., β) οι κάτοχοι πιστοποιημένου διπλώματος Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.), ή αντίστοιχης αναγνωρισμένης σχολής της αλλοδαπής του επιπέδου πέντε (5) του Εθνικού Πλαισίου
Προσόντων του άρθρου 47 του ν. 4763/2020 (Α’ 254) με κατεύθυνση την προπονητική και ειδίκευση στο άθλημα, η οποία προκύπτει από το Δίπλωμα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης του άρθρου 42 του ν. 4763/2020 ή ισότιμο τίτλο της περ. στ) της παρ. 1 του άρθρου 25 του ν. 4186/2013 (Α’ 193), που εκδίδεται από τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.) ή, εφόσον δεν αναγράφεται στο δίπλωμα, από τη Βεβαίωση Επαγγελματικής Κατάρτισης (Β.Ε.Κ.) ή Βεβαίωση Φοίτησης, που εκδίδονται από το Ι.Ε.Κ. αποφοίτησης.».
Τελικά, ο νομοθέτης επιθυμεί να αφήσει την i) μέριμνα για την εξασφάλιση της ομαλής διεξαγωγής των δραστηριοτήτων αθλητικής αναψυχής και άθλησης για όλους ή των ακραίων αθλητικών δραστηριοτήτων και την ασφάλεια των αθλούμενων, μέσω της παρουσίασης και διδασκαλίας των βασικών τεχνικών δεξιοτήτων και της εκμάθησης του τρόπου χρήσης των τεχνικών μέσων και του εξοπλισμού, που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο πραγματοποίησης των δραστηριοτήτων αυτών, ii) την καθοδήγηση μεμονωμένα ή ομαδικά των αθλούμενων που συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες, iii) τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την υποστήριξη ή την εποπτεία διεξαγωγής ατομικών και ομαδικών προγραμμάτων σε γυμναστήρια, αίθουσες ή στην ύπαιθρο, ή προγραμμάτων άθλησης για όλους και iv) την παροχή μεμονωμένα ή σε ομάδα αθλούμενων, καθοδήγησης και βοήθειας στους τομείς της άσκησης και της βελτίωσης της φυσικής τους κατάστασης, σε τσαρλατάνους και κομπογιαννίτες, αδαείς και ημιμαθείς, των οποίων άλλωστε την επίδραση διαπιστώσαμε όλοι την δύσκολη αυτή περίοδο της πανδημίας ή θα πρέπει να εμπιστευθεί τους απόφοιτους των Πανεπιστημιακών Τμημάτων Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού τετραετούς φοίτησης σε πιστοποιημένα από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (Ε.Θ.Α.Α.Ε.). προγράμματα σπουδών των Ελληνικών πανεπιστημίων με μαθήματα που διδάσκονται από διεθνώς καταξιωμένους επιστήμονες και απόφοιτους οι οποίοι διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα, γνώσεις ψυχολογίας και κινητικής συμπεριφοράς για να κινητοποιήσουν το άτομο να γυμναστεί εφόρου ζωής, γνώσεις παιδαγωγικής και διδακτικής για να μετουσιώσουν τη θεωρία σε πράξη με πιστοποιημένη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια;
Τη στιγμή:
α) που τα ΤΕΦΑΑ βρίσκονται σύμφωνα με τους παγκόσμιους ανεξάρτητους οργανισμούς αξιολόγησης στην 20η θέση της παγκόσμιας κατάταξης και είναι πρωτοπόρα στην Ελλάδα ανάμεσα στις γνωστές επιστήμες των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων,
β) που το γνωστικό αντικείμενο της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού διδάσκεται επαρκέστατα στα πανεπιστήμια της χώρας και είναι η έκτη δημοφιλέστερη επιλογή ανάμεσα σε όλους τους υποψήφιους φοιτητές για να εισαχθούν σε πανεπιστημιακή Σχολή.
γ) που συνολικά, υπάρχουν πάνω από 60.000 ενεργοί πτυχιούχοι φυσικής αγωγής, οι οποίοι είναι υψηλοτάτου επιπέδου
δ) που είναι γνωστό σε όλους ότι η άσκηση πρέπει να παρέχεται σε εξατομικευμένη βάση μετά από αξιολόγηση, με συγκεκριμένη ένταση, διάρκεια και συχνότητα, ανάλογα με τη φυσική κατάσταση, κατάσταση υγείας, τις συνθήκες περιβάλλοντος, το φύλο, την ηλικία, κλπ, και υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις αερόβιας εκγύμνασης και μυϊκής ενδυνάμωσης από παγκόσμιους επιστημονικούς οργανισμούς για να υπάρχει ασφάλεια και να αποφευχθούν τραυματισμοί, κακώσεις και θάνατοι,
ε) που είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε μορφή άθλησης-άσκησης, δεν είναι αποτελεσματική αλλά μονάχα εκείνη που είναι κατάλληλα στοχευμένη,
γιατί έρχεται η πολιτεία να υπονομεύσει τη δημόσια υγεία, τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των νέων και να ισοπεδώσει έναν ολόκληρο επιστημονικό κλάδο;
Σχετικά λοιπόν, με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΤΕΦΑΑ, η ρύθμιση των οποίων δεν είναι αρμοδιότητα του υφυπουργού αθλητισμού και στα οποία συμπεριλαμβάνονται ανυπερθέτως και οι τομείς του Αθλητισμού Αναψυχής και της Άθλησης για Όλους, είναι γνωστό ότι με το Π.Δ. 107/83 (άρθρο 3) που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του Νόμου Πλαισίου 1268/82 που είναι και οι ιδρυτικοί νόμοι των Τ.Ε.Φ.Α.Α., προβλέπεται ότι: «Στους κατόχους πτυχίου Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού μπορούν να ανατίθενται: (α) Η διδασκαλία της Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, στα αθλητικά σωματεία και στους χώρους δουλειάς και κοινωνικής δραστηριότητας εν γένει. (β) Η διδασκαλία μαθημάτων συναφών με την Επιστήμη Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στη Γενική και στην Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση. (γ) Η διεύθυνση και εποπτεία των γυμναστηρίων και των χώρων αθλητικών εγκαταστάσεων εν γένει. (δ) Καθήκοντα τεχνικών συμβούλων και επιστημονικών συνεργατών σε αθλητικούς οργανισμούς και λοιπούς συναφείς φορείς………….». Έμμεσες αναφορές για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ΤΕΦΑΑ υπάρχουν επίσης στο Π.Δ. 219/2006 ΦΕΚ 221/Α/13-10-2006 για την άδεια λειτουργίας γυμναστηρίου όπου στο άρθρο 3 παράγραφος 5β ορίζεται ότι «…οι διδάσκοντες, εκπαιδευτές, γυμναστές, προπονητές, πρέπει να είναι πτυχιούχοι ΤΕΦΑΑ, ελληνικού ή ισότιμου αλλοδαπού ΑΕΙ ή να έχουν άδεια άσκησης επαγγέλματος που έχει χορηγηθεί από τον αρμόδιο κρατικό φορέα. Έμμεσες αναφορές επίσης περιλαμβάνονται και στη σχετική με το θέμα ΚΥΑ.
Επειδή το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου επιχειρεί να ρυθμίσει ευθέως ή δια της εισαγωγής περιορισμών και επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΤΕΦΑΑ, αποσπασματικά και από το παράθυρο, παράνομα και αντισυνταγματικά, τα οποία, δυστυχώς, επί 39ετία η Ελληνική πολιτεία έχει «αμελήσει» να ρυθμίσει, καλό είναι η πολιτεία, επιτέλους, να φροντίσει να εκδοθεί το πολυπόθητο προεδρικό διάταγμα (μετά από συνεργασία με τις Σ.Ε.Φ.Α.Α. και τις επιστημονικές ενώσεις) για τη ρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των Σ.Ε.Φ.Α.Α. – Τ.ΕΦ.Α.Α., όπως έκανε το 2018 με την έκδοση του Π.Δ. 99/2018 (ΦΕΚ 187 Α’ – 5 / 11 / 2018) για την «Ρύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού με καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων για κάθε ειδικότητα» που υπέγραφαν οι συναρμόδιοι υπουργοί Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Υποδομών και Μεταφορών και Οικονομίας και Ανάπτυξης και όπως έπραξε σε διάφορες χρονικές περιόδους με τα επαγγελματικά δικαιώματα των ιατρών (A.N. 1565/1939, ΦEK A/16), των δικηγόρων (ΠΔ 122/2010, ΦΕΚ 200/Α/30-11-2010), των εκπαιδευτικών (π.χ., ΦΕΚ 449 /3-4-2007), των φαρμακοποιών (ΠΔ 64/2018, ΦΕΚ 124/Α/11-7-2018) κλπ.
Εντέλει, το επιπρόσθετο ερώτημα είναι. Θα προσυπογράψει αυτό το ανοσιούργημα το Υπουργείο Παιδείας;
……………..
Σχετικά τώρα με τις υπόλοιπες διατάξεις που αφορούν τον Αθλητισμό Αναψυχής και την Άθληση για Όλους.
Πριν λίγες ημέρες υπεγράφη, επιτέλους, με τρίμηνη σχεδόν καθυστέρηση, η ΚΥΑ για την εφαρμογή των προγραμμάτων Άθλησης για Όλους της περιόδου 2021 – 2022, φυσικά χωρίς τη χρηματοδότηση από τη Γ.Γ.Α. μετά από 40 χρόνια (ΦΕΚ B’ 5351 – 18.11.2021 η υπ. αριθ. 551884 Κοινή Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Πολιτισμού και Αθλητισμού και Εσωτερικών αναφορικά με την κατανομή 1.149 θέσεων για την πρόσληψη Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής, με σκοπό τη στελέχωση των ΟΤΑ Α’ Βαθμού και των ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ αυτών, που θα υλοποιήσουν Προγράμματα Άθλησης για Όλους (Π.Α.γ.Ο) περιόδου 2021-22.
Υπενθυμίζουμε την άκομψη προσπάθειά σας, τον μήνα Σεπτέμβριο, λίγες ημέρες πριν την έναρξη της φετινής περιόδου, όχι απλώς να σταματήσετε τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων Άθλησης για Όλους από τη Γ.Γ.Α., αλλά να τα καταργήσετε εντελώς και μάλιστα είχατε επιχειρηματολογήσει γι’ αυτό (μη ύπαρξη αξιολόγησης;;, ότι δεν καλύπτουν τις ειδικές πληθυσμιακές ομάδες;;;;, κλπ). Μετά από τις αντιδράσεις που υπήρξαν και τις συντονισμένες προσπάθειες της αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΕ, ΠΕΔ, Δήμοι), υπαναχωρήσατε τουλάχιστον ως προς την έκδοση της σχετικής ΚΥΑ για να καταστεί δυνατή, με την έκδοσή της, η πρόσληψη πτυχιούχων Φ.Α. χωρίς την απαίτηση έκδοσης ΠΥΣ του άρθρου 33.
Τι ωραία τα λέγατε στην Υπουργική Απόφαση που ο ίδιος υπογράψατε για τη φιλοσοφία των Προγραμμάτων και Εκδηλώσεων Άθλησης για Όλους. Τώρα τι έγινε; Γιατί κάνατε αυτή τη στροφή; Ακολουθεί το άρθρο 1 της Υπουργικής σας απόφασης.
«Άρθρο 1
Φιλοσοφία και σκοποί των Προγραμμάτων και Εκδηλώσεων Άθλησης για Όλους
1.1 Η δια βίου άθληση αποτελεί μια από τις βασικές συνιστώσες για την ποιοτική διαχείριση και ουσιαστική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου του πολίτη, λαμβάνοντας υπόψη το σύγχρονο τρόπο ζωής και τα αποτελέσματα των ερευνών για τη θετική επίδραση της άσκησης στην υγεία και στην ψυχοκοινωνική κατάσταση του ατόμου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των πολιτών για ίσες ευκαιρίες ενασχόλησης σε αθλητικές δραστηριότητες της επιλογής τους, προχώρησε στην εφαρμογή προγραμμάτων και δράσεων που προωθούν την φυσική δραστηριότητα όπως για παράδειγμα η υλοποίηση του ευρωπαϊκού προγράμματος BEACTIVE. Τα Προγράμματα και οι Εκδηλώσεις Άθλησης για Όλους (Π.Α.γ.Ο. και Ε.Α.γ.Ο.) τα οποία σχεδιάστηκαν από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.) αποτελούν προνομιακό χώρο ελεύθερης πρόσβασης στην άσκηση, δημιουργώντας παράλληλα ένα δυνατό αθλητικό πυλώνα που συνδυάζεται και συμπληρώνει αυτούς της σχολικής φυσικής αγωγής και του αγωνιστικού αθλητισμού, με τελικό στόχο την Δια Βίου Άθληση των πολιτών. Τα Π.Α.γ.Ο. και οι Ε.Α.γ.Ο. υλοποιούνται με την κεντρική ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού δια της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, σε συνεργασία με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) και άλλους φορείς, όπως αθλητικές ομοσπονδίες, αθλητικά σωματεία, μορφωτικούς συλλόγους, πολιτιστικούς συλλόγους, αθλητικά κέντρα, φορείς διοργάνωσης προγραμμάτων εργασιακής άθλησης, φορείς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κ.λπ. και απευθύνονται σε όλους τους πολίτες.
1.2 Η άσκηση με τη συστηματική επιστημονική καθοδήγηση αποτελεί ουσιαστική κοινωνική επένδυση, γιατί βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ανθρώπου, συμβάλλει στην πρόληψη υγείας και των εκφυλιστικών τάσεων, στην ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων και σε μία καλύτερη σχέση ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος. Σκοπός των Π.Α.γ.Ο. και Ε.Α.γ.Ο. είναι η βελτίωση του βιολογικού επιπέδου των αθλούμενων, η καλλιέργεια αθλητικού χαρακτήρα και αθλητικής συνείδησης, η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και η αναψυχή των πολιτών.»
Έχετε απομακρυνθεί τώρα από αυτή τη φιλοσοφία;
Στο ίδιο Οργανωτικό Πλαίσιο (Αριθ. ΥΠΠΟΑ/ΓΔΟΑ/ΔΑΟΠΑΑ ΕΥΔΣ/69097/2670/170 Έγκριση Οργανωτικού Πλαισίου Προγραμμάτων και Εκδηλώσεων Άθλησης για Όλους ΦΕΚ 461 Β’ 14-2-2020) καθορίζατε τους επιμέρους στόχους για την εξασφάλιση της ποιότητας και της ανάπτυξης των Π.Α.γ.Ο. και Ε.Α.γ.Ο.
«1.3 Οι επιμέρους στόχοι για την εξασφάλιση της ποιότητας και της ανάπτυξης των Π.Α.γ.Ο. και Ε.Α.γ.Ο. είναι: • Ευκαιρίες συμμετοχής για όλους, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, θρησκεία, κοινωνική και οικονομική κατάσταση, άτομα με αναπηρίες, σε ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και σε άτομα με χρόνιες παθήσεις, κ.λπ. • Δυνατότητες επιλογών σε αθλητικές δραστηριότητες και μορφές οργάνωσης της άθλησης. • Η κινητική/αθλητική δραστηριότητα από την προσχολική κατά τη σχολική φυσική αγωγή, έως την άθληση και φυσική δραστηριότητα στην τρίτη ηλικία. • Παροχή υπηρεσιών άθλησης με κάλυψη όλου του έτους και κάθε ημέρας της εβδομάδας με δραστηριότητες. • Ενεργή συμμετοχή των αθλούμενων στον προγραμματισμό των αθλητικών δραστηριοτήτων. • Συνδυασμός της άθλησης με άλλες υπηρεσίες που προσφέρουν οι ΟΤΑ και ένταξη της άθλησης σε ολοκληρωμένα προγράμματα παροχής υπηρεσιών στους πολίτες, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. • Ύπαρξη ποιοτικών κριτηρίων των Π.Α.γ.Ο. και Ε.Α.γ.Ο. • Δυνατότητα ανάπτυξης του εθελοντισμού (όπως για την υλοποίηση Αθλητικών εκδηλώσεων) • Προβολή των Π.Α.γ.Ο. και Ε.Α.γ.Ο. και πληροφόρηση των πολιτών.• Συνεργασία των ΟΤΑ με άλλους φορείς, όπως αθλητικές ομοσπονδίες, αθλητικά σωματεία, μορφωτικούς συλλόγους, πολιτιστικούς συλλόγους, οργανώσεις εργασιακού αθλητισμού κ.λπ. • Ανάδειξη ειδικών αθλητικών γεγονότων και Εκδηλώσεων (ειδικές ημέρες – ειδικές εκδηλώσεις). • Προώθηση διαδεδομένων ή μη αθλημάτων. • Υποστήριξη ερασιτεχνικού αθλητισμού. • Συνδυασμός πολιτιστικών και κοινωνικών γεγονότων με αθλητικά γεγονότα.».
Αυτούς τους στόχους θα τους υπηρετήσουν, κατά το σχέδιο νόμου οι αγνώστου ταυτότητας και προέλευσης «εκπαιδευτές», την επιστημονική και παιδαγωγική υπόσταση των οποίων δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να προσδιορίσετε, οι οποίοι με άγνωστο επιστημονικό υπόβαθρο θα κληθούν να υλοποιήσουν προγράμματα που αφορούν όλες τις ηλικιακές ομάδες (παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, νέους/ες εφήβους, νεανίδες, ενήλικες, τρίτη ηλικία) και όλες τις ειδικές ευάλωτες και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (άτομα με χρόνιες παθήσεις, Άτομα με Αναπηρία, άτομα σε διαδικασία απεξάρτησης κλπ);
Στο ίδιο Οργανωτικό Πλαίσιο που έχετε υπογράψει, στο άρθρο 4 περιλαμβάνονται και τα Κριτήρια Πιστοποίησης και η Διαδικασία Αξιολόγησης φορέων και αιτήσεων για την ανάληψη και υλοποίηση Π.Α.γ.Ο. και Ε.Α.γ.Ο. υπό τον έλεγχο και την εποπτεία της Γ.Γ.Α., που μάλιστα είναι αυστηρότατα. Για τα σωματεία που θα ιδρυθούν «Για την καλλιέργεια και την ανάπτυξη του αθλητισμού αναψυχής και της άθλησης για όλους» όπως γράφει το σχέδιο νόμου δεν αναφέρεται κανένα κριτήριο πιστοποίησης και καμία διαδικασία αξιολόγησης φορέα. Το άρθρο 23 απλώς παραπέμπει με εξουσιοδοτική διάταξη σε κοινή απόφαση του αρμόδιου για τον αθλητισμό υπουργού και του αρμοδίου κατά περίπτωση υπουργού;;;;;.
Αβίαστα λοιπόν προκύπτουν τα ερωτήματα; Θα ισχύσει και την επόμενη χρονιά 2022 – 2023 (ψηφισθεί δεν ψηφισθεί το σχέδιο νόμου) το ισχύον Οργανωτικό Πλαίσιο Προγραμμάτων και Εκδηλώσεων Άθλησης για Όλους; Θα τροποποιηθεί; Θα δοθεί και την επόμενη χρονιά η δυνατότητα πρόσληψης από τους ΟΤΑ πτυχιούχων Φ.Α. χωρίς την απαίτηση έκδοσης ΠΥΣ του άρθρου 33; Αν όχι, δεν πρέπει να ενημερωθεί έγκαιρα η αυτοδιοίκηση ούτως ώστε να συμπεριλάβει στον προγραμματισμό των προσλήψεων και τους πτυχιούχους Φ.Α. (είτε υπάρχει οργανωτικό πλαίσιο είτε δεν υπάρχει); Θα πρέπει η αυτοδιοίκηση να συμπεριλάβει στον προγραμματισμό των προσλήψεων εκτός από πτυχιούχους Φ.Α. και εκπαιδευτές ή θα πρέπει να συμπεριλάβει μόνο εκπαιδευτές; Ως γνωστόν, οι ΟΤΑ είναι πιστοποιημένοι από τη Γ.Γ.Α. ως φορείς υλοποίησης διοργανώσεων ή/και προγραμμάτων Αθλητισμού Αναψυχής και Άθλησης για Όλους και μάλιστα η πιστοποίηση δίνεται ανά διετία. Θα παραμείνει αυτή η διαδικασία ή θέλετε να «βγάλετε» οριστικά τους ΟΤΑ από το παιχνίδι;
Μπορείτε επίσης, να μας πληροφορήσετε αν η Γ.Γ.Α. υλοποίησε κάποια από τα προβλεπόμενα στα 3 τελευταία Οργανωτικά Πλαίσια του 2013, του 2016 και του 2020 (το δικό σας), προγράμματα για τις ειδικές κοινωνικές ομάδες όπως παρατίθενται στο κατωτέρω απόσπασμα του Οργανωτικού Πλαισίου του 2020; Αν ναι, πότε και ποια;
«5.2 ΕΙΔΙΚΑ ΔΟΜΗΜΕΝΑ Π.Α.γ.Ο. ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
5.2.1 «Άσκηση ατόμων με αναπηρίες»
α. «Άσκηση ατόμων με αναπηρίες σε Ειδικά σχολεία και Ιδρύματα» (εντός ή και εκτός ωραρίου λειτουργίας).
β. «Άσκηση ατόμων με αναπηρίες στα πλαίσια του ελεύθερου χρόνου». Απευθύνεται σε άτομα με νοητική υστέρηση, κινητικές διαταραχές, προβλήματα όρασης και ακοής και με ασθένειες που απαιτούν μακροχρόνια θεραπεία.
5.2.2 «Άσκηση στα κέντρα απεξάρτησης».
Απευθύνεται σε άτομα εξαρτημένα (από ναρκωτικές ουσίες, αλκοόλ κ.λπ.), στο στάδιο της πρόληψης, της θεραπείας και της επανένταξης.
5.2.3 «Άσκηση στα κέντρα Ψυχικής Υγείας.»
Απευθύνεται σε άτομα με συναισθηματικές διαταραχές και με δυσκολίες κοινωνικής προσαρμογής, με ψυχικά νοσήματα, με διαταραχές προσωπικότητας κ.α.
5.2.4 «Άσκηση στις φυλακές».
Για ανήλικους και ενήλικους και των δύο φύλων, έγκλειστους στη φυλακή.
5.2.5 « Άσκηση ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων».
α. «Άσκηση Προσφύγων – Μεταναστών».
Για άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών
β. «Άσκηση Ρομά».
Για άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών σε αμιγή ή μεικτά τμήματα, με στόχο την ένταξη των Ρομά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.».
Και τι σκοπεύετε να κάνετε για καλυφθεί αυτή η μεγάλη κοινωνική ανάγκη; Θα τα αναθέσετε και αυτά στους «εκπαιδευτές»;
Είναι γεγονός ότι υπάρχει πλήρης άγνοια του κοινωνικοαθλητικού υπόβαθρου ύπαρξης και λειτουργίας των προγραμμάτων «Άθλησης για όλους». Πραγματικά, μας αφήνει ενεούς το γεγονός ότι μια από τις μεγαλύτερες προτεραιότητες της Γ.Γ.Α., του
ανώτατου αθλητικού φορέα της χώρας δηλαδή, θα είναι η οργάνωση και η ρύθμιση των θεμάτων που θα αφορούν τον ομαδικό περίπατο στο δάσος.
Στην ίδια κατεύθυνση σχετικά με τα Προγράμματα «Άθλησης για όλους» κινούνται και οι αντιδράσεις της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος) η οποία στο κείμενο των παρατηρήσεων της για το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου σημειώνει, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω, με τα οποία συμφωνούμε απολύτως.
«Τα Προγράμματα «Άθληση για όλους» (Π.Α.γ.Ο και Ε.Α.γ.Ο) είναι από τους πιο πετυχημένους θεσμούς που υλοποιούνται με κεντρική ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού δια της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού σε συνεργασία με τους Οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλους φορείς. Αποτελούν θεμέλιο λίθο Κοινωνικής Πολιτικής που αποτελεί βασική αρμοδιότητα των Δήμων και για το λόγο αυτό οφείλει να συνεχιστεί η υλοποίησή τους με κεντρικό φορέα την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Με τις ρυθμίσεις του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου ουσιαστικά καταργούνται τα εν λόγω προγράμματα, τα οποία προσφέρουν υγεία και ευεξία σε χιλιάδες συμπολίτες μας, που δεν έχουν την ευχέρεια να καταφύγουν σε γυμναστήρια για να αθληθούν. Αποκλείονται από την άθληση όλες οι ομάδες με περιορισμένη οικονομική δυνατότητα, αφού δεν μπορούν να καταφύγουν απαραίτητα σε γυμναστήρια και ιδιωτικούς συλλόγους και απουσιάζει πλήρως η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Οι Δήμοι της χώρας προσφέρουν χρόνια τώρα προγράμματα ποιοτικής άθλησης σε χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας υλοποιώντας την αναγκαιότητα της δια βίου άσκησης με ελάχιστο κόστος και εκατοντάδες γυμναστές πτυχιούχοι Φυσικής Αγωγής απασχολούνται σε αυτά.
Στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο είναι αναγκαίο να τροποποιηθούν οι προτεινόμενες διατάξεις του ΜΕΡΟΥΣ Β’ με στόχο:
1. την ενίσχυση του ρόλου των Δήμων στην εφαρμογή των Προγραμμάτων Άθλησης για Όλους με κεντρικό πυλώνα τις στοχευμένες δράσεις που ήδη υλοποιούνται με επιτυχία όλα αυτά τα χρόνια
2. τη συνέχιση και την αύξηση της χρηματοδότησης των Προγραμμάτων Άθλησης για Όλους ,προκειμένου ο πολίτης να έχει πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου αθλητικές υπηρεσίες με χαμηλή οικονομική συμμετοχή του τελευταίου ή και δωρεάν στην περίπτωση ειδικών προγραμμάτων κ.ά., γιατί αποτελούν κοινωνική επένδυση
3. την εφαρμογή των Προγραμμάτων Άθλησης για Όλους με συστηματική επιστημονική καθοδήγηση, η οποία κατοχυρώνεται αποκλειστικά από Πτυχιούχους Φυσικής Αγωγής».
…………
Ρυθμίσεις μέρους Α’, άρθρα 1 – 12.
Όπως είναι γνωστό ποικίλες εθελοντικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο (διασώστες, γιατροί, περιβαλλοντικοί εθελοντές, κλπ). Το ίδιο συμβαίνει σε πάρα πολλούς τομείς και από τα φυσικά πρόσωπα. Όπως είναι γνωστό επίσης, σε όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις υπάρχουν ειδικά προγράμματα εθελοντισμού, τα οποία, από τις διοργανώσεις που έχουμε υπόψη μας μέχρι τώρα, λειτούργησαν άψογα, με σαφή διαχωρισμό των αμοιβόμενων και των εθελοντικών εργασιών. Γενικότερα για την παροχή εθελοντικής εργασίας υπάρχουν και άλλες διατάξεις στην ελληνική νομοθεσία, που αρκούν κατά την άποψή μας. Εθελοντές άλλωστε είναι και τα μέλη των Δ.Σ. εκατοντάδων σωματείων (αθλητικών, πολιτιστικών), σωματείων και οργανώσεων κοινωνικής προσφοράς, κλπ. Ο προβληματισμός τον οποίο καταθέτουμε αφορά τον κίνδυνο να μετατραπούν σε εθελοντικές, ποικίλες αθλητικές υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχονται
με αμοιβή, τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα. Θεωρούμε ότι είναι ανάγκη να διευκρινιστούν με απόλυτα ξεκάθαρες διατυπώσεις αρκετά από τα σχετικά άρθρα του σχεδίου νόμου. Θεωρούμε επίσης ότι ορισμένες διατάξεις και διατυπώσεις μπορεί να οδηγήσουν και στη στρέβλωση του ανταγωνισμού.
…………
Πραγματικά κ. Υφυπουργέ απορούμε, για το πως είναι δυνατόν να αναρτήθηκε για διαβούλευση ένα τόσο κακογραμμένο και προχειρογραμμένο σχέδιο νόμου; Δείτε ορισμένα μόνο παραδείγματα.
Α) Στο άρθρο 18 στην παράγραφο 4 αναφέρεται «4. Η ομοσπονδία αθλητισμού αναψυχής και άθλησης για όλους δικαιούται να ζητήσει την παροχή ειδικής αθλητικής αναγνώρισης για τον κλάδο άσκησης που καλλιεργεί. Η ειδική αναγνώριση χορηγείται ύστερα από αίτηση του διοικητικού συμβουλίου της ομοσπονδίας με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, εφόσον συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις:
α) Υπάρχουν σχετικές αποφάσεις των διοικητικών συμβουλίων τουλάχιστον δέκα (10) σωματείων που καλλιεργούν και αναπτύσσουν την, κατά το καταστατικό της οικείας ομοσπονδίας, δραστηριότητα στον αντίστοιχο κλάδο άσκησης και
β) τα σωματεία αυτά έχουν λάβει την ειδική αθλητική αναγνώριση σύμφωνα με το άρθρο 17.».
Στο άρθρο 17 στην παράγραφο 2 αναφέρεται «2. Το σωματείο αθλητισμού αναψυχής και άθλησης για όλους, για κάθε κλάδο άσκησης που καλλιεργεί, δικαιούται να ζητήσει την παροχή ειδικής αθλητικής αναγνώρισης. Η ειδική αθλητική αναγνώριση χορηγείται, ύστερα από αίτηση του σωματείου, με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, εφόσον το αιτούν σωματείο:
α) Είναι μέλος ομοσπονδίας αθλητισμού αναψυχής και άθλησης για όλους, όπως προκύπτει από σχετική βεβαίωση της οικείας ομοσπονδίας.».
Για να πάρει δηλαδή ειδική αθλητική αναγνώριση το Σωματείο πρέπει να είναι μέλος Ομοσπονδίας Αθλητισμού Αναψυχής και Άθλησης για Όλους. Ποιος από τους δύο οφείλει, τελικά, να πάρει πρώτος την ειδική αθλητική Αναγνώριση; Η Ομοσπονδία ή το Σωματείο;
Β) Στο άρθρο 17 στην παράγραφο 2, αναφέρεται «ε) Τηρεί τα προβλεπόμενα από τον παρόντα νόμο βιβλία».
Τα οποία βιβλία σε κανένα σημείο του νόμου δεν αναφέρονται.
Γ) Στο άρθρο 19 στην παράγραφο 1, αναφέρεται «1. Εκδηλώσεις αθλητισμού αναψυχής και άθλησης για όλους, διοργανώνονται, κατόπιν έγκρισης του αρμόδιου οργάνου της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.), και από φορείς, που δεν είναι σωματεία ή ομοσπονδίες αθλητισμού αναψυχής και άθλησης για όλους και δεν διαθέτουν την ειδική αθλητική αναγνώριση των άρθρων 17 και 18 αντιστοίχως, έχουν όμως καταστατικό σκοπό σχετικό με τον αθλητισμό αναψυχής και την άθληση για όλους, τον πολιτισμό, τη νεολαία ή την εκπαίδευση και άθληση.».
Τι ακριβώς θέλει να ρυθμίσει αυτό το άρθρο; Θα καταργηθεί η αυτονομία λειτουργίας των φορέων; Τι ιδιόμορφος κρατισμός και γραφειοκρατική παράκρουση είναι αυτή; Ούτε
στην πρώην Σοβιετική Ένωση δεν θα είχαν σκεφθεί κάτι τέτοιο. Όπως όλοι γνωρίζουμε στην Ελλάδα κάθε χρόνο πραγματοποιούνται χιλιάδες εκδηλώσεις και δραστηριότητες που έχουν το χαρακτήρα αθλητικής αναψυχής ή άθλησης για όλους, από φορείς που δεν έχουν και δεν θα θέλουν, πιθανόν, να αποκτήσουν αθλητική αναγνώριση. Το κράτος επιθυμεί με αυτή τη ρύθμιση να επιφορτιστεί με ένα τεράστιο όγκο ανούσιων και αχρείαστων γραφειοκρατικών εργασιών; Η αυτοδιοίκηση θα έχει το δικαίωμα να πραγματοποιεί εκδηλώσεις και δραστηριότητες Αθλητισμού Αναψυχής και Άθλησης για Όλους χωρίς την άδεια της Γ.Γ.Α.; Όπως για τους πτυχιούχους Φυσικής Αγωγής έτσι και για την αυτοδιοίκηση δεν υπάρχει κάποια αναφορά στο σχέδιο νόμου.
Δ) Στο άρθρο 19 στην παράγραφο 3, αναφέρεται «3. Η αρμόδια κατά τόπο Περιφέρεια, πριν από κάθε διοργάνωση αθλητικής αναψυχής και άθλησης για όλους, η οποία πραγματοποιείται από σωματεία ή ομοσπονδίες αθλητικής αναψυχής και άθλησης για όλους ή πιστοποιημένους από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού φορείς, σύμφωνα με την παρ. 1, οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι στο ηλεκτρονικό μητρώο της παρ. 2, εφόσον η σχετική αίτηση συνοδεύεται από υπεύθυνη δήλωση του διοργανωτή ή του Δήμου, εντός των ορίων του οποίου λαμβάνει χώρα η διοργάνωση, αδειοδοτεί για την καταλληλότητα και την ασφάλεια του χώρου.».
Ποιο θα είναι το περιεχόμενο της υπεύθυνης δήλωση του διοργανωτή ή του Δήμου; Δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο του σχεδίου νόμου.
Ε) Στο άρθρο 17 στην παράγραφο 2, αναφέρεται «2. Το σωματείο αθλητισμού αναψυχής και άθλησης για όλους, για κάθε κλάδο άσκησης που καλλιεργεί, δικαιούται να ζητήσει την παροχή ειδικής αθλητικής αναγνώρισης.».
Οι κλάδοι άθλησης σύμφωνα με το άρθρο 16 είναι 10. Δηλαδή όποιο σωματείο θα δραστηριοποιείται και στους 10 κλάδους άθλησης, θα ζητήσει 10 φορές αθλητική αναγνώριση;
ΣΤ) Στο άρθρο 20 στην παράγραφο 2, αναφέρεται «2. Ο εκπαιδευτής οφείλει, πριν από την έναρξη διεξαγωγής της δραστηριότητας, να ενημερωθεί για το επίπεδο εμπειρίας, φυσικής κατάστασης και υγείας των αθλουμένων που συμμετέχουν σε αυτήν.».
Πραγματικά φοβερό, ο νόμος δίνει και οδηγίες στους εκπαιδευτές τι πρέπει να κάνουν.
Τέλος, θα θέλαμε να συμπληρώσουμε ότι αθλητική πολιτική δεν συνιστούν τα «επίπεδα» και οι «εκπαιδευτές», τα υπομητρώα και τα μητρώα και οι κάθε είδους μικροδιευθετήσεις. Αθλητική πολιτική βεβαίως δεν αποτελεί ούτε το γραφειοκρατικό και νομοθετικό συνονθύλευμα, η θεσμοθέτηση διατάξεων και η ψήφιση νόμων που δεν θα εφαρμοστούν ποτέ, η πολυνομία και οι εξουσιοδοτικές διατάξεις για ρυθμίσεις οι οποίες, κατά πάσα πιθανότητα και όπως έχει δείξει η αθλητική νομοθετική ιστορία μετά τη μεταπολίτευση, επίσης δεν θα εκδοθούν ποτέ.
Η Ε.Γ.Β.Ε. ευρισκόμενη σε απόλυτη ταύτιση (όπως προαναφέρθηκε) με το κοινό ψήφισμα των Σ.Ε.Φ.Α.Α. για το σχέδιο νόμου, σας επαναλαμβάνει ότι το προτεινόμενο σχέδιο νόμου:
«1. Υπονομεύει τη δημόσια υγεία και την ποιότητα ζωής των πολιτών καθώς και τη δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση με την εισαγωγή του «Εκπαιδευτή» που θα εκπονεί και θα αξιολογεί προγράμματα άσκησης, μεταξύ άλλων, για παιδιά, εγκύους, ηλικιωμένους, άτομα χωρίς εμπειρίες άθλησης, άτομα σε ομάδες υψηλού κινδύνου νόσησης, άτομα με χρόνιες παθήσεις, ομάδες ατόμων με διαφορετικά σωματικά και ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά, αρκεί να έχει παρακολουθήσει σεμινάριο δήθεν πιστοποιημένου ιδιωτικού φορέα.
2. Παραγνωρίζει ότι, για την ορθή εφαρμογή των προγραμμάτων άσκησης αναψυχής και άθλησης για όλους, απαιτούνται εξειδικευμένες επιστημονικές γνώσεις για να μπορεί ένας επαγγελματίας άσκησης, να αναλάβει να γυμνάσει άτομα κάθε ηλικίας, με διαφορετικό αθλητικό και ιατρικό ιστορικό και διαφορετικά ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά, σε ατομικά ή ομαδικά προγράμματα σε γυμναστήρια, σε αίθουσες ή στην ύπαιθρο, σε δρομικές δραστηριότητες κτλ.
3. Παραβλέπει ότι η άσκηση διαταράσσει έντονα τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού, και αν δεν γίνει στοχευμένα και με βάση τις καθιερωμένες επιστημονικές αρχές, αντί να βελτιώσει την υγεία ή την απόδοση, μπορεί να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στη σωματική, ψυχική και κοινωνική υγεία των ασκούμενων.
4. Παραβλέπει ότι η άθληση και η άσκηση διεξάγονται σε κοινωνικά πλαίσια, όπου υπάρχει συνεχής κοινωνική αξιολόγηση, κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και μεταβαλλόμενες κοινωνικές δυναμικές, οι οποίες μπορεί να έχουν θετικές ή αρνητικές επιδράσεις στην ψυχοκοινωνική υγεία των ασκούμενων ανάλογα με το ψυχοκοινωνικό κλίμα που επικρατεί, στη διαμόρφωση του οποίου συμβάλλει καθοριστικά ο επαγγελματίας που σχεδιάζει, καθοδηγεί και αξιολογεί τα προγράμματα άσκησης με μεθοδικό τρόπο.
5. Παραβλέπει ότι οι επαγγελματίες των προγραμμάτων άσκησης και αναψυχής για όλους χρειάζεται να είναι εφοδιασμένοι με επιστημονικές γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα, να διαθέτουν παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια για να καθοδηγήσουν παιδιά και εφήβους με μεθοδικό τρόπο, να έχουν υψηλό επίπεδο γνώσεων στην ψυχολογία και στην κινητική συμπεριφορά για να κινητοποιήσουν τους ασκούμενους κάθε ηλικίας, με ή χωρίς προβλήματα υγείας, να γυμνάζονται δια βίου με υγιεινό και ασφαλή τρόπο. Γνώσεις που παρέχει μόνο ένα πανεπιστημιακό Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΤΕΦΑΑ).
6. Δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την κατάργηση των προγραμμάτων άσκησης για όλους, τα οποία εδώ και τέσσερις δεκαετίες υλοποιούνται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και πρωτίστως απευθύνονται σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες. Εκφράζουμε τις επιφυλάξεις μας και για αρκετές ακόμη διατάξεις του νομοσχεδίου, για τις οποίες θα τοποθετηθούν αναλυτικά τα αρμόδια όργανα των πανεπιστημίων μας και σύλλογοι των αποφοίτων μας.
Επειδή,
– Οι πτυχιούχοι των Τ.Ε.Φ.Α.Α., ως αυθεντικοί επαγγελματίες της άσκησης και του αθλητισμού, μπορούν να ανταποκριθούν στις διαφορετικές, πολλαπλές και πολύπλοκες απαιτήσεις του αθλητισμού αναψυχής και της άθλησης για όλους [άσκηση υπαίθριων δραστηριοτήτων εσωτερικών υδάτων (λίμνες, ποτάμια κτλ.), βουνού, θάλασσας, μικτών υπαίθριων δραστηριοτήτων, δρομικών δραστηριοτήτων, ατομικών και ομαδικών αθλημάτων αναψυχής], λόγω της διεπιστημονικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που έχουν λάβει, καθώς και της ουσιώδους ανθρωπιστικής και κοινωνικής μόρφωσης που αποκτούν κατά τη φοίτησή τους, σε τετραετούς διάρκειας προγράμματα σπουδών που είναι πιστοποιημένα από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (Ε.Θ.Α.Α.Ε.).
ΚΑΛΟΥΜΕ
– Την Κυβέρνηση να αποσύρει τις προτεινόμενες αντιεπιστημονικές και επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία διατάξεις του νομοσχεδίου και να προβεί στις αναγκαίες τροποποιήσεις των άρθρων του νομοσχεδίου σε συνεργασία με τα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) των ΑΕΙ της χώρας, που είναι οι αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς
αθλητισμού και άσκησης και, εκ της αποστολής τους, έχουν ιδρυθεί για να υπηρετούν τον αθλητισμό
τόσο σε επίπεδο πρωταθλητισμού όσο και σε επίπεδο αναψυχής και άθλησης για όλους, προάγοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής των πολιτών κάθε ηλικίας.
ΖΗΤΑΜΕ
– Το Κοινοβούλιο να αναγνωρίσει ότι, για τον ορθό σχεδιασμό και την ορθή εφαρμογή των προγραμμάτων άσκησης αναψυχής και άθλησης για όλους (Π.Α.γ.Ο.), απαιτούνται εξειδικευμένες επιστημονικές γνώσεις, οι οποίες παρέχονται στα πιστοποιημένα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού των ΑΕΙ της χώρας.
– Την υποστήριξη κάθε Έλληνα πολίτη στο δίκαιο αίτημά μας, δηλώνοντας ότι είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός νέου αθλητικού νομοσχεδίου που θα υπηρετεί την άσκηση αναψυχής και άθλησης για όλους (Π.Α.γ.Ο.) και θα εφαρμόζεται από κατάλληλα εκπαιδευμένους επαγγελματίες με στόχο την προαγωγή της υγείας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των πολιτών της χώρας.».
ΚΑΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ (ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ)
Τον υφυπουργό αθλητισμού να αποσύρει τις προτεινόμενες αντιεπιστημονικές και επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία διατάξεις του νομοσχεδίου και να προβεί στις αναγκαίες τροποποιήσεις των άρθρων του νομοσχεδίου σε συνεργασία με την πανεπιστημιακή κοινότητα και τις επιστημονικές ενώσεις, που είναι οι αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς αθλητισμού και άσκησης και, εκ της αποστολής τους (ειδικά τα Α.Ε.Ι.), έχουν ιδρυθεί για να υπηρετούν τον αθλητισμό τόσο σε επίπεδο πρωταθλητισμού όσο και σε επίπεδο αναψυχής και άθλησης για όλους, προάγοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής των πολιτών κάθε ηλικίας. Καλούμε να συνεργαστεί επίσης, και με την ΚΕΔΕ για τη δημιουργία ενός νέου, σύγχρονου πλαισίου εφαρμογής προγραμμάτων Άθλησης για Όλους και Αθλητισμού Αναψυχής με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και υποστήριξη από τη Γ.Γ.Α.
Κύριε υφυπουργέ
Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι με το πτυχίο του ΤΕΦΑΑ δεν θα μπορούμε να κάνουμε πλέον σχεδόν τίποτα αφού ακόμα και για την εργασία μας ως πτυχιούχων ΤΕΦΑΑ στα προγράμματα Αθλητισμός για Όλους ή σε δημόσια και ιδιωτικά γυμναστήρια, θα χρειαζόμαστε επιπλέον πιστοποίηση και άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος εκπαιδευτή από τη Γ.Γ.Α.
Επιπροσθέτως, θίγεται ανεπανόρθωτα και αυτή ακόμα η επιστημονική, εκπαιδευτική, επαγγελματική και κοινωνική υπόσταση των μέχρι σήμερα πτυχιούχων των ΤΕΦΑΑ, αφού όσοι τουλάχιστον δεν βρίσκονται διορισμένοι στο δημόσιο θα αναρωτιούνται (όπως και οι νεότεροι άλλωστε) για την αξία και τη χρησιμότητα του πτυχίου που κατέχουν ή θα αποκτήσουν. Γεγονός που μόνο ως υποτιμητικό ή απαξιωτικό μπορεί να εκληφθεί. Ποια σοβαρή και υπεύθυνη πολιτεία άλλωστε (δεν αναφερόμαστε βεβαίως στη σημερινή κυβέρνηση αφού το πρόβλημα έχει ιστορικό δεκαετιών), δημιουργεί στρατιές πτυχιούχων που η ίδια κατόπιν εξοβελίζει, αποστερώντας τους βασικά επαγγελματικά δικαιώματα, είτε αφαιρώντας τα, σταδιακά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (νομοθετώντας δηλαδή διαφορετικά ή ανοίγοντας παράθυρα), είτε μη ρυθμίζοντας νομοθετικά οριστικά και αμετάκλητα ποιος μπορεί να κάνει τι και με ποιον τρόπο, βάζοντας σε τάξη αυτό τον τραγέλαφο που παραπάνω περιγράψαμε.
Από τα παραπάνω ανακύπτει και ένα ερώτημα ουσίας. Πως είναι δυνατόν ένα άτομο να εξασκήσει ή να ασχοληθεί με το επάγγελμα του εκπαιδευτή Αθλητισμού αναψυχής και Άθλησης για Όλους, όταν το άτομο αυτό δεν είναι εφοδιασμένο με γνώσεις Διδακτικής, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού και δεν έχει διδαχθεί φυσιολογία, εργοφυσιολογία, αθλητιατρική, προπονητική με την εξειδίκευσή της στα επιμέρους αθλήματα, αθλητικές μετρήσεις, επιλογή των ταλέντων, κινητική μάθηση, αθλητική ψυχολογία, βιοκινητική, βιοχημεία, κ.α.
Μια άλλη παράμετρος που δεν έχει ληφθεί επαρκώς υπόψη είναι το θέμα των αθλητικών ακαδημιών, οι οποίες είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτες. Σήμερα στην ελληνική αθλητική πραγματικότητα ειδικά στα μεγάλα αθλήματα, ζουν και βασιλεύουν οι αθλητικές ακαδημίες για τις οποίες δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία νομοθετική και οργανωτική πρόβλεψη. Όποιος θέλει, όπου θέλει, με όποιον τρόπο θέλει στήνει μια αθλητική ακαδημία και εισπράττει. Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι διαχειρίζεται παιδικές ψυχές. Με ποια προσόντα, με ποιο υπόβαθρο, με ποιόν έλεγχο και από ποιον, με τι είδους γνώσεις κανείς δεν καθορίζει και κανείς δεν επιβλέπει. Οι γονείς και ελληνική νεολαία βορρά στα άγρια θηρία. Οι ευαίσθητες παιδικές ψυχές στα χέρια κάθε άσχετου.
Υπολογίζεται με βάση έρευνες ότι ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό νέων μέχρι την ηλικία των 15 ετών που ασχολούνται με κάποιο από τα διαδεδομένα ομαδικά αθλήματα, είναι ενταγμένο σε κάποια αθλητική ακαδημία, που δεν έχει τη μορφή σωματείου ενταγμένου στη δύναμη των σωματείων της αντίστοιχης ομοσπονδίας ή λειτουργεί παράλληλα με το σωματείο.
Το καλύτερο όμως είναι, ότι ακόμα και αυτές οι ακαδημίες – καταχρηστική η χρήση του όρου – έχουν τις περισσότερες φορές «πρωταθλητικό» προσανατολισμό και απομονώνουν ή περιθωριοποιούν τα παιδιά που είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να μπουν σε συναγωνιστική διαδικασία, στους χώρους αυτούς που τους αντιλαμβάνονται σαν χώρους αναψυχής και παιχνιδιού. Και οι γονείς βέβαια πληρώνουν, για να εισπράττουν τα παιδιά τους συναισθήματα απόρριψης και αποκλεισμού.».
Αυτό που επιχειρείται όμως με το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου είναι απλώς αυτή η κατάσταση να γίνει χειρότερη.
Είναι φανερό, ότι το θεσμικό πλαίσιο του αθλητισμού εξακολουθεί να χρειάζεται εκσυγχρονισμό, κωδικοποίηση και ανανέωση, καθώς και συγκεκριμένη φιλοσοφία για την οργάνωση και την ανάπτυξή του και όχι διάσπαρτες αποσπασματικές νομοθετικές πρωτοβουλίες. Ας μην παραβλέπουμε ότι η απαξίωση του αθλητισμού με λανθασμένους χειρισμούς και πολιτικές είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος, ενώ η έλλειψη της δυνατότητας για άσκηση – άθληση και ισότιμη πρόσβαση στον αθλητισμό για τις ειδικές κοινωνικές ομάδες, είναι κοινωνικά επικίνδυνη.
Δυστυχώς, ο Ελληνικός αθλητισμός πάσχει κυρίως από υποχρηματοδότηση και από έλλειψη σύγχρονων και καλοσυντηρημένων αθλητικών εγκαταστάσεων, προβλήματα τα οποία έγιναν πιο έντονα τη μακρά περίοδο της οικονομικής κρίσης την οποία διήλθε η χώρα μας. Πάσχει επίσης από στρατηγική και συγκεκριμένο σχέδιο οργάνωσης και ανάπτυξης.
Με εκτίμηση
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΡΙΣΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
